Cel: Doskonalenie umiejętności redagowania charakterystyki.
Krok I
Pracę nad charakterystyką rozpoczęliśmy od przypomnienia opisu postaci, na warsztat wzięliśmy: Bilba Bagginsa oraz Bazylego Deptacza.
Krok II
Analiza pracy wzorcowej i tworzenie nacobezu do charakterystyki.
Ten pokaz slajdów wymaga włączonego JavaScript.
Krok III
Praca z elementami charakterystyki – chmury wyrazowe w OK zeszytach oraz online w programie festisite .
Krok IV
Podsumowanie wiadomości o budowie i elementach charakterystyki w formie notatki cornella .
Ten pokaz slajdów wymaga włączonego JavaScript.
Krok V
Redagowanie charakterystyki kolegi/ koleżanki oraz autocharakterystyki wymyślonej postaci. Praca indywidualna i w grupach według opracowanych krteriów.
Krok VI
Zapraszam na lekcję odwróconą! Kliknij na tytuł slajdu poniżej i rozpocznij pracę z lekcją umieszczoną w programie Tes TeachPowodzenia!
Cykl lekcji poświęconych pracy nad planem szczegółowym poprzedziliśmy przypomnieniem zasad pisania planu ramowego. Najpierw jednak zastanawialiśmy się, dlaczego, kiedy i co warto planować.
Cel : Zastanowimy się, dlaczego, kiedy i co warto planować w życiu?
Kryteria:
Pomyślę, o celu, który chciałabym/ chciałbym osiągnąć za 10 lat i zaplanują
Jednym z ćwiczeń redakcyjnych było planowanie z przyszłości. Każdy zapisał na linii czasu cel, który chce osiągnąć za 10 lat. Następnie cofając się do teraźniejszości, planował, co musi zrobić, aby osiągnąć cel oraz nad linią, kto lub co może mu w tym pomóc, a pod linią zapisywał ewentualne przeszkody.
Ten pokaz slajdów wymaga włączonego JavaScript.
Od praktycznego i życiowego spojrzenia na planowanie przeszliśmy do planowania swoich wypowiedzi: planu ramowego oraz szczegółowego. Układaliśmy trzy teksty na podstawie ułożonej wcześniej historyjki obrazkowej.
Kryteria do zadań:
Plan ramowy
Czy plan jest zapisany w punktach?
Czy składa się tylko z punktów głównych?
Czy wydarzenia są zapisane chronologicznie?
Czy stosujesz jedną formę: zdania pojedyncze lub równoważniki?
Czy wypowiedzenie kończysz znakiem interpunkcyjnym?
Plan szczegółowy
Czy Twój plan ma punkty i podpunkty?
Czy zapisany jest w jednej formie: zdań lub równoważników?
Czy podpunkty są uszczegółowieniem punktów?
Czy wypowiedzenie kończysz znakiem interpunkcyjnym?
Opowiadanie na podstawie planu szczegółowego.
Czy opowiadanie ma:
tytuł
akapity
trzy części
od 7-10 zdań.
2. Czy w opowiadaniu jest:
opis miejsca wydarzeń,
opis bohatera/ bohaterów,
dialog,
jeden ze związków frazeologicznych: „Mieć nieczułe serce”, „Zakochać się od pierwszego wejrzenia”, „Miłość nie sługa”, „Stracić głowę z miłości”.
Cóż to takiego Pomodoro? Czy to coś po włosku? Czy ma coś wspólnego z pomidorem? Pomodoro to jedna z technik zarządzania swoim czasem, pomagająca pracować, uczyć się efektywniej. Oczywiście ma związek z Włochami i pomidorem… . Jej twórcą jest jest Włoch, Francesco Cirillo, który wykorzystał w tej technice do odmierzania czasu kuchenny czasomierz w kształcie pomidorka.
Technika zakłada zaplanowanie zadania i pracę nad zadaniem w ustalonych odstępach czasowych: 25 minut pracy – nauki ( Pomodoro), następnie 5 minutowa przerwa i kolejne 25 minutowe Pomodoro. Szczegóły techniki można poznać TUTAJ .
Kiedy, jak i w jakim celu warto stosować Pomodoro na lekcji? Czy jest to możliwe przez 45 minut?
Oczywiście, że tak. Należy tylko dostosować czas Pomodoro do czasu, jakim dysponujemy podczas lekcji, ja zmieniłam Pomodoro z 25 na 15 minut. Trzeba również pogodzić sie z tym, że w środku lekcji uczniowie będą mieć 5 minutową przerwę.
Co zyskujemy? 30 minut efektywnej samodzielnej pracy- nauki podczas lekcji. 5 minut na zaplanowanie, podanie celów, kryteriów na początku lekcji i 5 minut na podsumowanie na zakończenie oraz 5 minut na oddech – przerwę dla uczniów w środku lekcji ( jedzenie, patrzenie przez okno, rozmowy, słuchanie muzyki… ).
Kiedy można stosować? Zawsze wtedy, gdy uczniowie mają do wykonania określone zadanie. Wtedy gdy zależ nam na ich aktywności, samodzielności, odpowiedzialności za własne uczenie się na lekcji – czyli zawsze!
Warto określić sposób i zasady pracy podczas Pomodoro: np. pracujemy w parach, indywidualnie, nie prowadzimy rozmów na inne niż zadane tematy, pracujemy z kryteriami, korzystamy z telefonów, smartfonów tylko w celach edukacyjnych.
Trzeba przestrzegać 5 minutowej przerwy i zgadzać się na harmider w środku lekcji. Euforia jest tylko na początku, z czasem wszyscy się przyzwyczajają, a niektórzy uczniowie nawet podczas przerwy chcą kontynuować pracę nad zadaniem.
Do odmierzania czasu stosujemy Tomato Timer TUTAJ.
Ten pokaz slajdów wymaga włączonego JavaScript.
Wnioski: Uczniowie sami dopytują: ” Czy dziś pracujemy z pomidorem?” Zdarza się, że również pracując w inny sposób, proszą o włączenie Timera, twierdząc, że to im pomaga i „czas szybciej leci” na lekcji! Przede wszystkim twierdzą, że pracując z Pomodorem, więcej zrobią. Patrząc na wykonane zadania, również to potwierdzam.
Inspiracją do grania i turlania kostką była gra Beetle Drive, w której trzeba jak najszybciej narysować chrząszcza. Każdy element ciała odpowiada liczbie oczek na kostce. Warunek: najpierw zaczynamy od tułowia. Kostką rzucamy w parach.
Polonistyczne wersje dotyczyły części mowy i części zdania. Plansza do części mowy to tabelka. Części zdania utrwalaliśmy przy pomocy Ludzika.
Zasady gry nr 1: Części mowy.
W parach rzucamy naprzemiennie kostką. Mamy 5 rund.
Liczba oczek na kostce wskazuje pole do uzupełnienia na planszy.
Uzupełniamy planszę, współpracując ze sobą.
Zmieniamy miejsca, za każdym razem, gdy jakaś para jako pierwsza przejdzie 5 rund – 5 rzutów kostką.
Para wstaje i krzyczy: „Zmiana”, przesuwamy się zgodnie ze wskazówkami zegara.
Kartki zabieramy ze sobą.
Kończymy grę, kiedy wszystkie pola zostaną uzupełnione.
Zasady gry nr 2 – Podmiot i orzeczenie – ludzik.
Możemy rozpocząć dopiero, gdy wylosujemy 1: wpisujemy wtedy w pole ( tułów) orzeczenie.
Kolejne części ciała odchodzące od tułowia, to określenia orzeczenia.
Gdy wylosujemy 2, to wpisujemy w pole ( głowa) podmiot.
Kolejne części odchodzące od głowy to określenia podmiotu.
Technika 5×5 polega na wyborze przez ucznia pięciu interesujących zagadnień, które poznał podczas lekcji lub o których dowiedział się, np. czytając tekst. Do każdego z nich należy dopisać pięć skojarzeń i wyjaśnia swój wybór.
Na dzisiejszej lekcji technika 5 x 5 posłużyła jako zadanie na dobry początek. Uczniowie przeczytali krótki tekst, następnie mieli wypisać z niego 5 terminów gramatycznych, które już znają oraz jeden nowy. Do znanych dopisywali skojarzenia. Nowym okazał sie podmiot.
„Anię z Zielonego Wzgórza” – czytamy „po kawałku” i na bieżąco omawiamy i pracujemy z tekstem. Na razie się sprawdza. To alternatywa do dotychczasowej serii lapbookowo- projektowej podczas omawiania lektur. Są tacy, którzy przeczytali wcześniej całość, ale i tak twierdzą, że jak nie było projektu – np. lapbooka, to nic nie pamiętają, więc czytają ponownie „po kawałku.” Niekiedy czytamy wspólnie kolejny rozdział na lekcji i „na gorąco” zastanawiamy się nad celem lekcji. Tak było i tym razem, wspólnie przeczytaliśmy rozdział V. Właściwie to ja przeczytałam na głos moim piątoklasistom i zapytałam ich: „Jak myślicie, czym możecie się dzisiaj zająć? Co chcecie dzisiaj robić?” Taka odwrotność uczniowskiego: „Co będziemy dzisiaj robić?” Moja jedyna interwencja polegała na wylosowaniu par do pracy. Sami ułożyli sobie cele lekcji i kryteria. Wszystkie były związane z historią pochodzenia Ani Shirley, efektem była umiejętność przedstawienia pochodzenia Ani, opowiedzenie jej historii i wyjaśnienie, dlaczego znalazła się na Zielonym Wzgórzu. Pracowali w parach, rozmawiali, układali pytania, wnioski zapisali w Ok zeszytach ( na prawej stronie) w różnej formie: notatki graficznej, mapy myśli, tekstu. Na koniec opowiadali w nowych parach, czego się nauczyli. Ode mnie otrzymali mapkę do wklejenia na lewej stronie ( Wyspa Księcia Edwarda) i zadanie do wykonania na blogu grę na learningapps: https://learningapps.org/watch?v=pbkyb2dyn17 Warto wyprzedzić uczniowskie „Proszę pani, co będziemy dzisiaj robić” i zapytać o to uczniów.
Czyj mózg intensywniej pracuje na lekcji nauczyciela czy ucznia? Takie pytanie zadał kiedyś Colin Rose na warsztatach na temat uczenia się dla nauczycieli.
Zebrane techniki i rozwiązania pochodzą z różnorodnych lektur, które zainspirowały mnie do poszukiwań takich strategii, aby to właśnie mózg ucznia był bardziej aktywny na lekcji niż nauczyciela. Ważne było dla mnie również to, aby uczniowie słuchali, mówili, pisali.